foto: ol@
Keinen einzigen
Augenblick kann ich meinen Blick von dir wenden.
Du bist meine fixe
Idee.
Und auch wenn ich mich
noch nicht bekannt, nichts ändert sich.
Du bist das Wunder,
unerschütterlich,
unverändert...
Ούτε λεπτό δεν
μπορώ να πάρω το βλέμμα μου από πάνω
σου.
Μου έχεις γίνει εμμονή.
Κι αν ακόμα δεν σου το ομολόγησα, τίποτα δεν αλλάζει.
Είσαι το θαύμα,
ακλόνητο, αναλλοίωτο...
Μου έχεις γίνει εμμονή.
Κι αν ακόμα δεν σου το ομολόγησα, τίποτα δεν αλλάζει.
Είσαι το θαύμα,
ακλόνητο, αναλλοίωτο...
***
Dein angebetetes
Antlitz
habe ich in das
Intimste
meines Ichs eingebettet
damit es mich
entzückt...
Τη λατρεμένη
μορφή σου
στο πιο μύχιο του εαυτού μου
την έχω ενσωματώσει
για να με εκστασιάζει...
στο πιο μύχιο του εαυτού μου
την έχω ενσωματώσει
για να με εκστασιάζει...
DER BISSEN
Ohne dass ich damit
rechnete
inmitten so vieler
Menschen,
leidenschaftlich und
zärtlich,
um meinen Mund direkt
zu berühren
nahmst du einen Bissen
mit deiner Gabel
und gabst mir zu essen.
(aus der Sammlung: Das
nackte Paar, 1990)
Η ΜΠΟΥΚΙΑ
Χωρίς να το
περιμένω
μέσα σε τόσο κόσμο,
με πόθο και τρυφερότητα,
για ν' αγγίξεις έμμεσα το στόμα μου
έκοψες μπουκιά με το πιρούνι σου
και μου έδωσες να φάω.
μέσα σε τόσο κόσμο,
με πόθο και τρυφερότητα,
για ν' αγγίξεις έμμεσα το στόμα μου
έκοψες μπουκιά με το πιρούνι σου
και μου έδωσες να φάω.
(«Το γυμνό
ζευγάρι», Διαγώνιος 1990)
Auguste Rodin, sakuntala
NIEDERKNIEN
Ihre Worte waren klar:
„Aus Instinkt und
Erfahrung gebe ich schwer nach.
Ich will, dass der Mann
mich beharrlich belagert,
mich bietet, außer
sich gerät meinetwegen.
Unvergesslich bleibt
mir im Sinn ein Bewunderer
auf einer Reise.
Bevor wir uns aufs Bett
legten und während ich noch da stand,
beugte er sich
anbetungsvoll zu meinen Füßen und kniete ehrfürchtig nieder
vor meinen Körper
dann begann er,
angefangen bei den Knien, mich zu küssen.“
(aus: Wollust und
Macht, 2009)
ΜΕΤΑΝΟΙΕΣ
Ενάργεια είχαν τα λόγια της:
«Από ένστικτο και πείρα δύσκολα ενδίδω.
Θέλω ο άνδρας να με πολιορκεί επίμονα,
να παρακαλάει, να χάνει τον εαυτό του για χάρη μου.
Ενάργεια είχαν τα λόγια της:
«Από ένστικτο και πείρα δύσκολα ενδίδω.
Θέλω ο άνδρας να με πολιορκεί επίμονα,
να παρακαλάει, να χάνει τον εαυτό του για χάρη μου.
Αλησμόνητος
μένει στο μυαλό μου ένας θαυμαστής
σε κάποιο ταξίδι.
Πριν πέσουμε στο κρεβάτι κι όπως ήμουν όρθια,
με λατρεία έσκυψε στα πόδια μου, κι έκανε μετάνοιες
στο γυμνό μου σώμα,
μετά από τα γόνατα άρχισε να με φιλάει.»
(«Ηδονή και εξουσία», εκδ. Μεταίχμιο, 2009 )
σε κάποιο ταξίδι.
Πριν πέσουμε στο κρεβάτι κι όπως ήμουν όρθια,
με λατρεία έσκυψε στα πόδια μου, κι έκανε μετάνοιες
στο γυμνό μου σώμα,
μετά από τα γόνατα άρχισε να με φιλάει.»
(«Ηδονή και εξουσία», εκδ. Μεταίχμιο, 2009 )
DER BLEISTIFT
Deine merkwürdige Art,
den Bleistift
zu halten, reizt mich.
Ich spüre den Druck
auf dem Papier,
deine Berührung an der
Spitze.
Deine Finger existieren
nehmen Gestalt an und
sind
um den Bleistift
verwoben
wie die Leidenschaft,
die
meine Seele nährt.
Sogar wenn du
schreibst, ergießt sich Sturm.
ΤΟ ΜΟΛΥΒΙ
Ο περίεργος
τρόπος που κρατάς
το μολύβι μ' ερεθίζει.
Νιώθω την πίεσή σου στο χαρτί,
την αφή σου στην άκρη.
Τα δάκτυλά σου έχουν υπόσταση
και σχήμα κι είναι μπλεγμένα
γύρω απ' το μολύβι
σαν τον πόθο που τρέφει
την ψυχή μου.
Ακόμη κι όταν γράφεις χύνεται ορμή.
το μολύβι μ' ερεθίζει.
Νιώθω την πίεσή σου στο χαρτί,
την αφή σου στην άκρη.
Τα δάκτυλά σου έχουν υπόσταση
και σχήμα κι είναι μπλεγμένα
γύρω απ' το μολύβι
σαν τον πόθο που τρέφει
την ψυχή μου.
Ακόμη κι όταν γράφεις χύνεται ορμή.
(alle Fotos ohne Quellenangabe sowie die Übersetzungen stammen von mir - όλες οι φωτογραφίες χωρίς αναφορά πηγής καθώς και οι μεταφράσεις στα Γερμανικά είναι δικές μου)